آرشیو تیر ماه 1404

فرآیند تولید TPE‌ها معمولاً شامل ترکیب ترموپلاست الاستومر یک پلیمر ترموپلاستیک مانند پلی‌پروپیلن (PP) یا پلی‌اتیلن (PE) با یک بخش الاستومری مانند استایرن-بوتادین-استایرن (SBS) یا اتیلن-پروپیلن-دی‌ان‌مونومر (EPDM) است که این ترکیب می‌تواند از طریق روش‌های مختلفی مانند آلیاژسازی، کوپلیمریزاسیون یا مخلوط‌های مکانیکی انجام شود. یکی از مهم‌ترین مزایای TPE‌ها، امکان فرآوری آن‌ها با روش‌های رایج ترموپلاستیک‌ها مانند قالب‌گیری تزریقی، اکستروژن و چاپ سه‌بعدی است که هزینه‌های تولید را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد و زمان تولید را کوتاه‌تر می‌کند. این مواد در مقایسه با لاستیک‌های سنتی که نیاز به فرآیند پخت طولانی و پیچیده دارند، انعطاف‌پذیری بیشتری در طراحی و تولید ارائه می‌دهند. از نظر خواص مکانیکی، TPE‌ها ترکیبی از سختی، انعطاف‌پذیری و مقاومت در برابر خستگی را ارائه می‌دهند که بسته به نوع و فرمولاسیون خاص، می‌توانند در دماهای مختلف، از دماهای پایین تا نسبتاً بالا، عملکرد خوبی داشته باشند. به‌عنوان مثال، TPE‌های مبتنی بر پلی‌یورتان (TPU) به دلیل مقاومت بالا در برابر سایش و پارگی، در کاربردهایی مانند زیره کفش، شیلنگ‌های صنعتی و قطعات خودرو بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. در مقابل، TPE‌های مبتنی ترموپلاست الاستومر بر استایرن مانند SBS یا SEBS به دلیل نرمی و انعطاف‌پذیری بالا، در تولید دستگیره‌های نرم، واشرها و درزگیرها کاربرد دارند. یکی از ویژگی‌های کلیدی TPE‌ها، دمای انتقال شیشه‌ای (Tg) پایین آن‌هاست که به آن‌ها اجازه می‌دهد در دمای اتاق یا حتی دماهای پایین‌تر، خاصیت الاستیک و لاستیکی خود را حفظ کنند، برخلاف ترموپلاستیک‌های معمولی که در دمای اتاق سخت و شکننده هستند. این خاصیت به دلیل ساختار مولکولی دوفازی TPE‌ها است که شامل فاز سخت (ترموپلاستیک) و فاز نرم (الاستومری) است و تعادل بین این دو فاز، خواص نهایی ماده را تعیین می‌کند. در صنایع خودروسازی، TPE‌ها به دلیل وزن سبک، مقاومت در برابر مواد شیمیایی ترموپلاست الاستومر و قابلیت بازیافت، جایگزین مناسبی برای مواد سنتی مانند لاستیک‌های ولکانیزه شده یا فلزات شده‌اند.

ترموپلاستیک الاستومر یا TPE نسل ترموپلاست الاستومر جدیدی از پلیمرها است که توانسته با ترکیب ویژگی‌های بنیادی پلاستیک‌ها و الاستومرها، جایگاه ویژه‌ای در صنایع مختلف به دست آورد. این مواد از لحاظ رفتاری، خاصیت کشسانی و انعطاف‌پذیری لاستیک‌ها را دارند اما به دلیل ساختار گرمانرم، قابلیت ذوب و شکل‌دهی مجدد مثل پلاستیک‌ها را نیز فراهم می‌کنند. ساختار مولکولی ترموپلاستیک الاستومر شامل زنجیره‌هایی با بخش‌های سخت و نرم است؛ بخش سخت موجب استحکام مکانیکی و پایداری ابعادی، و بخش نرم باعث انعطاف و ارتجاع می‌شود.یکی از مهم‌ترین مزایای TPE، امکان فرآیند با استفاده از روش‌های صنعتی معمول مانند قالب‌گیری تزریقی، اکستروژن و حتی چاپ سه‌بعدی است. این شاخصه باعث شده ساخت قطعات پیچیده، تولید پرفشار و همچنین بازیافت آسان مواد با هزینه کمتر به نسبت لاستیک‌ها عملی گردد. علاوه بر این، نیاز به عملیات پخت یا ولکانیزاسیون در تولید حذف می‌شود که کاهش مصرف انرژی و زمان را به دنبال دارد.ویژگی‌های ترموپلاست الاستومر بارز فنی ترموپلاستیک الاستومرها موارد زیر را شامل می‌شود:تحمل دمایی بین ۶۵- تا ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد (بسته به نوع ترکیب).مقاومت بالا در برابر سایش، فرسایش و انواع مواد شیمیایی.پایداری ابعادی در طول عمر بالا و عدم تغییر شکل محسوس در طول زمان.خاصیت دی‌الکتریک و عدم جذب آب.قابلیت بازیافت مکرر بدون افت قابل توجه خصوصیات اصلی.قابلیت افزایش طول تا چند برابر حالت اولیه و بازگشت به شکل اولیه پس از حذف نیرو.در زمینه کاربرد، طیف وسیعی از صنایع مصرف‌کننده TPE هستند. به خصوص در صنعت خودرو برای تولید انواع واشر، آب‌بند، درزگیر، ضربه‌گیر، پوشش کابل‌ها و عایق‌سازی قطعات داخلی و بیرونی کاربرد دارند. در صنایع پزشکی، تولید لوله، شلنگ، ماسک، سرنگ و قطعات ترموپلاست الاستومر قابل استریلیزه‌ شدن از این مواد رایج است. تولید زیره کفش، دستگیره لوازم ورزشی، عایق سیم و کابل، روکش ابزارهای خانگی، اسباب‌بازی، چسب حرارتی و حتی بسته‌بندی مواد غذایی از دیگر کاربردهای رایج به شمار می‌رود.

خصوصیت بارز TPEها آن است که ساختار ترموپلاست الاستومر  مولکولی‌شان متشکل از زنجیره‌هایی است که قسمت سخت و قسمت نرم را با هم تلفیق می‌کند؛ بخش سخت موجب شکل‌گیری و دوام ابعادی می‌شود و بخش نرم موجب الاستیسیته، بنابراین ترکیب این دو باعث پدید آمدن ماده‌ای با دامنه گسترده خواص فیزیکی و کاربردی می‌گردد.توپولوژی گسترده این ترکیبات، امکان تولید انواع مختلفی از TPEها را برای کاربردهای مشخص مهیا ساخته است. مهم‌ترین خانواده‌های ترموپلاستیک الاستومر شامل الاستومرهای استایرنی مانند SBS و SEBS، پلی‌اورتان‌های ترموپلاستیک (TPU)، ترموپلاستیک‌های پلی‌اولفینی (TPO)، الاستومرهای ولکانیزه‌شده (TPV)، کوپلی‌استرها و کوپلی‌آمیدهای ترموپلاستیک هستند و هر یک ویژگی‌های منحصر به فردی نظیر بازه سختی متفاوت، مقاومت شیمیایی یا تحمل دمایی و همین‌طور پایداری در مقابل سایش را ارائه می‌دهند. این تنوع باعث شده که طراحان صنعتی برای انتخاب ماده مطلوب، دست بازتری داشته ترموپلاست الاستومر باشند و بتوانند متناسب با الزامات محصول، گرید، میزان سختی، انعطاف‌پذیری، قابلیت رنگ‌پذیری و حتی شرایط زیست‌محیطی را به دقت تنظیم کنند.اگر به مصارف عمده ترموپلاستیک الاستومر توجه کنیم، بی‌تردید صنعت خودروسازی پیشتاز مصرف این مواد در سطح جهان است. TPEها در تولید قطعات داخلی و خارجی خودرو مانند سپر، داشبورد، روکش‌های صندلی، دستگیره در، پوشش کابل‌ها، قطعات آب‌بندی و ضربه‌گیر به کار می‌روند و دلیل این امر، مقاومت عالی این مواد در برابر سایش، تغییرات دمایی، خوردگی، نور خورشید و رطوبت است. به این ترتیب قطعات مصرفی در خودروها، ضمن داشتن انعطاف‌پذیری و ارتجاع مطلوب، عمر بالاتری نسبت به لاستیک‌های سنتی دارند و فرآیند تولید آن نیز اقتصادی‌تر و ایمن‌تر است. ترموپلاست الاستومر علاوه بر صنعت خودرو، حوزه بسته‌بندی به خصوص بسته‌بندی مواد غذایی، یکی از مصرف‌کنندگان کلیدی TPEها به‌حساب می‌آید؛ زیرا این مواد غیرسمی بوده و به راحتی می‌توانند در تماس مستقیم با مواد غذایی به کار روند و از قابلیت استریلیزاسیون مطلوبی نیز برخوردارند. در صنعت پزشکی نیز امنیت زیستی، سهولت فرآیند و امکان استریل شدن اجازه داده که از ترموپلاستیک الاستومرها در ساخت لوله، کاتتر، شیلنگ، ماسک، دستگیره و انواع تجهیزات پزشکی حساس استفاده گسترده شود.

این اولین مطالب آزمایشی وبلاگ من می باشد و به زودی حذف خواهد شد.
امروز ارتباط و تبادل اطلاعات نقش بسیار مهمی در رشد و فرهنگ مردم یک کشور و جامعه را دارد و وبلاگ یکی از راه های سریع انتقال اطلاعات و ارتباط مردم یک جامعه با هم می باشد .
شما به راحتی می توانید مطالب مورد علاقه , کارهای روزمره , علم و فرهنگ را در وبلاگ خود انتشار دهید و با سایر دوستان خود به گفتگو و تبادل نظر بپردازید .

این دومین مطلب آزمایشی وبلاگ من هستش و به زودی این متن حذف خواهد شد .
وبلاگ چیست ؟
وبلاگ یا وب‌نوشت که به آن تارنوشت، تارنگار یا بلاگ و به زبان انگلیسی(Blog) هم می‌گویند، وبلاگ حاوی اطلاعاتی مانند: گزارش روزانه، اخبار، یادداشت‌های شخصی و یا مقالات علمی مورد نظر طراح آن است. وبلاگ ترکیبی از دو کلمۀ «web» و «log» به معنای ثبت وقایع روزانه است .مطالب وبلاگ بر مبنای زمانی که ثبت شده گروهبندی و به ترتیب از تازه‌ترین رخداد به قدیم ارائه می‌گردد. نویسندهٔ ویلاگ، وب‌نویس یا تارنویس نامیده می‌شود و ممکن است بیش از یک نفر باشد، وب‌نویس به گزارش مداوم رویدادها، خاطرات، و یا عقاید یک شخص یا یک سازمان می‌پردازد. واحد مطالب در وبلاگ،پست است، معمولاً در انتهای هر مطلب، برچسب تاریخ و زمان، نام نویسنده و پیوند ثابت به آن یادداشت ثبت می‌شود. فاصلهٔ زمانی بین مطالب وبلاگ لزوماً یکسان نیست و زمان نوشته ‌شدن هر مطلب به خواست نویسندهٔ وبلاگ بستگی دارد. مطالب نوشته شده در یک وبلاگ همانند محتویات یک وب‌گاه معمولی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. در بیشتر موارد وبلاگ ها دارای روشی برای دسترسی به بایگانی یادداشت‌ها هستند (مثلاً دسترسی به بایگانی بر حسب تاریخ یا موضوع). بعضی از وبلاگ ها امکان جستجو برای یک واژه یا عبارت خاص را در میان مطالب به کاربر می‌دهند.